Çocuklar için

Bir yarı gece
börtü-böcek uyurken
alan alan bildiriler dağıtmış
ve yorulmuş bedenimi uzatmadan
al-nakış bir kilime
beni almaya geldiler
ya da ben gittim üzerlerine

duvardan söktüler
kurşunlanmış arkadaş resimlerini
duman rengiydi gökyüzü
bir yel yaladı saçlarımı
hatırlıyorum
bir kamçı kesti yüzümü sonra
sonra tükürdüm
ufak bir et parçası kanla karışık
alevle kuşatılmış bir akrep gibi
onurluydu yüreğim
intiharın sınırına itiyorlarıdı beni
oysa koltukaltında kitapların
bir kırmızı karanfil kokusunda
bir kumru kadar aşk dolu
omuzbaşımda duydukça seni
dönüp yüreğime burgulanıyordu yaşamak

Bir mektup aldım dün
anamın gözyaşını tanıdım
katı ve öfkeliydi
emeği ve sevdayı aşşağılayan çakallar sürüsüne
nazarla büyüttüğü oğlunu göndermekten
onurluydu üstelik
üşütme diyordu
taklacı kuş gibidir zemheri
ne zaman döneceği kestirilemez
üzülme diyordu
biz iyiyiz
iyidir kardeşlerin
düşünme diyordu
yüreğin daralmasın
yüzüne yansımasın elemin
kül düşmanın başına
gül sevdiğinin

Sen şimdi hüznü arıtıyorsun
kınalı gülüm
görüşmede yüzün gülüyor
ayrılınca kuşkusuz ağlıyorsun
sevdanın kudurgan baharında
sen benden uzakta
ben duvarlar ardında
bükülmüş gençliğimden
dağlanmış bedenimden
damıtacağım hayat
kirsiz başlasın diye çocuklar için
fırtınalı bir sancıyla kıvranıyorum
ve kararmasın diye çocukların bakışındaki
coşkun aydınlık
dayanıyorum

Diyarbakır 1972